غیبت هدایت

                                            السلام علی مهدی الامم

                                      (المزار الکبیر، القول عند نزول السرداب، ص 589)

نام مبارک مهدی، از مشهورترین اسماء حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به شمار می آید. این اسم شریف به معنای هدایت شده است.  اسماء و القاب معصومین (علیهم الصلاه و السلام) بر خلاف اسامی دیگران، هریک اشاره به یک حقیقت متناسب با مفهوم آن اسم دارد.  این اسم شریف نیز با توجه به شهرت آن در روایات، اهمیت مضاعف داشته و اشاره دارد به یکی از پر ارج ترین حقایق وجود و ظهور حضرت بقیه الله الاعظم (عج) که همان حقیقت هدایت است.

  حضرت امام مهدی المنتظر (عج) به این جهت که در همه ساحات وجودی خویش به عالی ترین مرتبه هدایت الهی نائل گردیده و مظهر اسم مبارک هادی هستند، مهدی و هادی نامیده شده اند. اسم مهدی به توضیح فوق متضمن معنای هادی نیز هست چرا که تنها کسی می تواند، نور هدایت را در عالم بگستراند که خود مجلا و مجرای هدایت  و به تعبیر دیگر مهدی به معنای واقعی اسم باشد.

  هدایت دو معنی دارد؛ یکی نشان دادن راه و روش درست و مستقیم (ارائه طریق) و دیگری رساندن به مقصد (ایصال به مطلوب). غیبت مهدی (عج) غیبت هر دو گونه هدایت است، زیرا نه راه برای جوامع بشری (الامم) روشن است و نه کسی  هست که بتواند وظیفه رساندن بشریت را به مطلوب خویش که غایت خلقت اوست، به انجام رساند. 

  با غیبت او که مهدی هادیست، ابلیس، مظهر اسم مضل، در صراط مستقیم رهزنی می کند و همان طور که خود گفته: و لا تجد اکثرهم شاکرین...   

  و دقیقا از همین روست که تاریخ ما بعد الظهور، شاهد به قتل رسیدن ابلیس است، زیرا دو اسم متضاد (مانند هادی و مضل) در آن واحد، امکان ظهور کلی ندارند، گرچه ظهور جزئی یکی با دیگری قابل جمع است.

ادامه دارد...