معانی غیبت - استاد میرباقری

معانی غیبت؛ حقیقت ولایت به عنوان یک امر غیبی

دین و ولایتی که حضرت آورد، دو یا سه غیبت دارد؛ یک غیبتش این است که خود این دین یک امر غیبی است و حقایقی که از عالم غیب بر عالم دنیا نازل می شود یک امر غیبی است. این امر غیبی باید در عالم ظاهر شود و شرایط ظهورش آماده شود. وقتی نبی اکرم(ص) تولد پیدا می کنند از عالم غیب درهایی به سوی عالم ما باز می شود. این تعبیر در زیارت حضرت از راه دور هست«بِأَنْ کَشَفْتَ عَنْ نُورِ وِلَادَتِهِ ظُلَمَ‏ الْأَسْتَار»(6)، همین که پیغمبر گرامی اسلام متولد شد، با نور تولدش پرده های ظلمانی برداشته شد. همین که پایش را در دنیا گذاشت ، درهای غیب باز شد. «وَ أَلْبَسْتَ حَرَمَکَ بِهِ حُلَلَ الْأَنْوَار»، حرم خدا یک مکان با عظمتی است. فرمود با تولد او به حرم خودت حله های نور پوشاندی، همین که آمد حرم نورانی شد. وقتی به دنیا می آید یک بابی از غیب باز می شود. عالم غیب در این دنیا در قالب بشر مجسم شده. معنای رسول یعنی این. معنای «إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ »(کهف/110) یعنی؛ موجودی که حامل آن حقایق است در عالم دنیا لباس بشر پوشیده. این خودش غیب است.

آثار ولایت امام

پس یک مرحله ای از غیبت این است که حقیقت ولایت خودش یک امر غیبی است و این غیب باید در عالم ظاهر شود. «یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْب»(بقره/3) یعنی حضرت حجت. بنابراین امام خودش غیب است. این غیب باید ظاهر بشود، وقتی ظاهر شد همه عالم به حیات می رسند. امام آن کلمه طیبه و روح الهی است که وقتی در عالم ظاهر شد، عالم زنده می شود. امام آن کلمه نور است که وقتی در عالم ظاهر شد عالم روشن می شود؛ همان گونه که وقتی خورشید طلوع می کند هوا روشن می شود وقتی امام از افق عالم ظهور پیدا می کند عالم روشن می شود. در آیه«وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها»(زمر/69)، زمین با نور پروردگارش روشن می شود فرمود نور رب امام است. البته ظاهر آیه راجع به قیامت است ولی تأویل به عصر ظهور هم شده. وقتی حضرت ظهور پیدا می کنند، مثل خورشید که طلوع می کند زمین روشن می شود. اگر انسان بخواهد نور خورشید را ببیند باید چشم داشته باشد. وقتی خورشید طلوع می کند کسی که چشم ظاهری را ندارد نور خورشید را نمی بیند. امام آن شمس حقیقی است که وقتی ظهور می کند همه عالم روشن می شود...